Canor AI 1.10 Greek Review

Όπως και πριν από περίπου οκτώ χρόνια, όταν είχα πρωτογνωρίσει τους ολοκληρωμένους της Canor Audio, έτσι και σήμερα, τα μοντέλα συνεχίζουν στην ίδια γραμμή και εμπνέουν την ίδια εμπιστοσύνη και ποιότητα από την πρώτη ματιά. Οι διαστάσεις παραμένουν στην ‘επιβλητική’ κατηγορία και όσον αφορά το μεγάλο μοντέλο της δοκιμής μας ΑΙ 1.10 περί των 44 x 17 x 48 εκατοστών (βάθος, ύψος, πλάτος). Σοβαρές, στιβαρές κατασκευές με αλουμινένια πρόσοψη διαθέσιμη σε μαύρη απόχρωση -όπως και το υπόλοιπο σασί- ή ασημένια όπως εδώ. Η συσκευασία του ενισχυτή πριν το ‘unboxing’ επίσης εντυπωσιακή. Μας παραδόθηκε κλεισμένος σαν μέσα σε τανκ, σε ένα πρώτο ξύλινο περίβλημα όπου έπειτα συναντάς δύο κουτιά, το ένα μέσα στο άλλο, με διπλή αντικραδασμική επιμέλεια και στις λυχνίες όπως και το τηλεχειριστήριο, βιβλίο οδηγιών κ.α. σε διαφορετικές εσώκλειστες προστατευτικές συσκευασίες.

Το μόνο που χρειάστηκα πριν τις ακροάσεις, ήταν να τοποθετήσω τις τέσσερις αριθμημένες λυχνίες εξόδου KT88 της Electroharmonix στις αντιστοίχως αριθμημένες θέσεις εντός του ενισχυτή ξεβιδώνοντας το άνω μέρος του σασί με ένα σταυροκατσάβιδο που παρέχεται και αυτό εντός λοιπών αξεσουάρ. Στην συσκευασία περιλαμβάνονται και γαντάκια, όχι φυσικά για τον κορωνοϊό(!), αλλά για να μην λερώσει κανείς το γυαλί των λυχνιών, όπως ακόμη (οι ήδη τοποθετημένες) προενισχύτριες λυχνίες 12AX7 & 2x 12AT7 και καλώδιο ρεύματος. Με τον ΑΙ 1.10 να προσφέρει την σημαντική ευκολία της αυτόματης πόλωσης, η αλλαγή λυχνιών εξόδου γίνεται παιχνιδάκι ακόμα και για όσους έχουν την πρώτη τους επαφή με λαμπάτες σχεδιάσεις. Δέχεται εκτός από τις προτεινόμενες και προκρινόμενες για το τελικό ηχητικό ύφος ΚΤ88-ΕΗ και τις συμβατές 6550,ΚΤ90 αλλά και ΚΤ120, κάτι το οποίο επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την ‘περιπέτεια’ επιλογής μιας διαφορετικής ηχητικής έκφρασης.

Η χαρά των λυχνιών και το παιχνίδισμα με τις ηχητικές διαφορές της κάθε λάμπας-εταιρίας πάντα κρατεί. Μιλώντας με τους εμπνευστές και σχεδιαστές του μοντέλου σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσαν στο hiendnews.gr (και μπορείτε να διαβάσετε εδώ: Canor Audio Interview [English] ), διαπιστώσαμε πως η στόχευσή τους ήταν ξεκάθαρη: να κρατήσουν τα καλύτερα στοιχεία του προηγούμενου μοντέλου TP106 VR+ με τις 6550 λυχνίες εξόδου προσφέροντας όμως περισσότερη διαφάνεια, ακόμη μεγαλύτερο σκηνικό πεδίο και ταχύτητες μεταβατικών – τουλάχιστον αυτά ήταν και μερικά από τα ευρήματά μου. Ο ενισχυτής λειτουργεί σε καθαρή τάξη Α και προσφέρει δύο modes λειτουργίας, τα συνήθη ultralinear και triode με αντιστοίχως 40 watts και 20 watts ισχύ προς φορτία ηχείων 8Ω / 4Ω. Όπως βλέπετε στην φώτο, με ξεχωριστές μπόρνες εξόδου για κάθε περίπτωση.

Η επιλογή τριοδικής / ultralinear λειτουργίας μπορεί να γίνει και ‘εν δράση’, κοινώς δεν χρειάζεται να διακοπεί το μουσικό πρόγραμμα ή να κλείσετε τον ενισχυτή σας πριν μεταβείτε από το ένα mode στο άλλο. Απλά και με το πάτημα ενός κουμπιού που βρίσκεται στην πρόσοψη του ολοκληρωμένου. Διαθέτει πέντε εισόδους RCA και μια είσοδο XLR. Τέλος, στο πίσω μέρος βρίσκεται ο διακόπτης τροφοδοσίας on/off εκτός του δεύτερου, λειτουργικού κεντρικού power μπουτόν στην πρόσοψη καθώς επίσης μια είσοδος/έξοδος εντολών ελέγχου C-Link που επιτρέπει την χρήση της προενίσχυσης, τον επιλογέα εισόδων και ποτενσιόμετρου στάθμης ενός AI 1.10 ως master control (ορίζοντας έτσι έναν ακόμα δεύτερο ως ζεύγος σε κατάσταση slave) με σκοπό ο δεύτερος αυτός όμοιος ολοκληρωμένος που θα έρθει μελλοντικά στην ‘παρέα’ να δημιουργήσει σύστημα δύο μονοκάναλων μονομπλόκ και έτσι να διπλασιαστεί η ισχύς οδήγησης σε όλα τα modes.

Πριν προχωρήσουμε, ιδιαίτερη (και πάλι) εντύπωση μα και εθιστική αισθητική πινελιά μου έκανε η επανεμφάνιση της οθόνης πληροφόρησης επιλογών (display screen), με τα κλασσικά για την Canor, πολύ-πολύ ευανάγνωστα μεγάλα γράμματα κατάστασης & ενδείξεων στάθμης (σε db) της οποίας ρυθμίζεται και η φωτεινότητα όπως και η λειτουργία της. Πατώντας το μπροστινό πλήκτρο ‘power’, μας χωρίζουν κάθε φορά λίγα δευτερόλεπτα απαραίτητης καθυστέρησης από το κύκλωμα ώστε να ζεσταθούν οι λυχνίες – συνεπώς να μακροημερεύσουν και… η μουσική, παρακαλώ!

Σετ-απ

Ξεκινώντας από την επιλογή καλωδίων, το χέρι μου πήγε αυτομάτως στο Oyaide μοντέλο Tunami ρεύματος -με επίχρυσο Oyaide ‘Red’ Schuko- το οποίο και συνέδεσε τον AI 1.10 με το πολύπριζο αλλά και τα διαθέσιμα φίλτρα ρεύματος. Τελικά, σε πολλά σπίτια και όχι μόνον στο πυκνοκατοικιμένο κέντρο είναι απολύτως αναγκαία. Διαπίστωσα εκ πρώτης, ότι το ανώτερο άμεσο αποτέλεσμα έλαβα με καλώδια ηχείων της TelluriumQ αλλά και Cardas (παλαιότερη σειρά Golden Presence) όπως και μεταξύ των πηγών, rca επάργυρων αγωγών (μεσαία σειρά Van Den Hul) όπως και της TelluriumQ σειρά Ultra Black. Στις ψηφιακές πηγές ως digital to analog converter οι επιλογές ήταν πολλές, παρέμεινα όμως σε αυτή της Holo Audio μοντέλο Kitsune Level 3 ως βασική, με μερικά περάσματα στο λιλιπούτειο ‘ψηφιακό καρτ’ της SOtM sHP-100 και στο ιδιαίτερα καλόηχο Cambridge Audio Azur.

Περνώντας τις συνολικά πρώτες εκατό ώρες μη κριτικών ακροάσεων, μπήκα στο πρώτο μέρος των ηχητικών εκτιμήσεων με ηχεία δύο ζεύγη δαπέδου ProAc (σειρές Studio & Response) μα και τα μεγάλα-επιβλητικά, πολύ φιλικά σε λαμπάτους και τριοδική οδήγηση κλασσικότατα Klipschorns. Να αναφέρω με μεγάλη μου τιμή και την μετέπειτα συνύπαρξη (και λύση προσωπικής περιέργειας) με τα νεόφερτα φινετσάτα, ‘αισθησιακά’ και πενταδιάφανα δίδρομα δαπέδου της Ιταλικής Σ-Acoustics, όπου εκπροσωπούνται επίσης από την Chameleon Audio, μα και τα πολυτάλαντα πολύδρομα της AudioSolutions μοντέλο Virtuoso M, τα οποία και έκλεψαν τις εντυπώσεις ως πρωτοεμφανιζόμενα στην φετινή έκθεση Ήχου και Εικόνας [Sound & Vision Show 2020].

Τα Μουσικά δρώμενα

Αυτός ο Σλοβένος λαμπάτος ομολογώ με ξενύχτισε για πολλές ημέρες.Κάθε μουσικό κομμάτι ακουγόταν με εθιστική φυσικότητα και το αποτέλεσμα ακόμη και σε μέτριες παραγωγές ή μέσω Spotify streaming (highest quality setting, no normalization) προσέφερε μεγάλες δοσεις ‘μαγείας’. Ένα από τα δύσκολα περάσματα των δοκιμών είναι φυσικά και οι ηχογραφήσεις ηλεκτρικής κιθάρας. Από τα texas blues του Stevie Ray Vaughan ή την masterclass κλάση του Pat Metheny έως τα ‘βασανιστήρια συστημάτων’ με μπάντες hard-rock και άνω, ο AI 1.10 απέδειξε πως διαθέτει το ηχητικό ύψος, εκείνη την ζεστασιά χωρίς να ‘κάψει’ κάπου την δυναμική της εικόνας, το μέγεθος και την πυγμή σε βαθμό συγκρίσιμο των καλύτερων προ-τελικών.

Προσπαθώντας να βρω κάποια-όσα πρώτα ψεγάδια, κατέληξα στο ότι τον προτιμώ στην πλειονότητα των μουσικών και ιδίως στην κλασσική και τζαζ, σε τριοδική επιλογή-λειτουργία με τα είκοσι watt σε καθαρή τάξη Α. Εκεί, ο ηχοχρωματικός πλούτος, το φυσικότερο τρισδιάστατο των ειδώλων και η καθαρότητα της πολυπλοκότητας αρμονικών σε κερδίζει άμεσα, στο πρώτο λεπτό. Δύσκολο να την αρνηθείς, παρά το όποιο μικρό κατά την κρίση μου πέναλτι σε ταχύτητες μεταβατικών και έλεγχο, απόρροια βέβαια σχετική και των επιλογών υπόλοιπων συνοδών, καλωδίων. Η επιστροφή στην Ultralinear λειτουργία έγινε σε ορισμένες περιπτώσεις που ήθελα να ανεβάσω προκλητικά την στάθμη, εντός ενός σαλονιού ακροάσεων 25-30 τετραγωνικών μέτρων, εισπράττοντας έτσι πιο στακάτα τα beats επιτυχιών dance και r&b σκηνής.

Η ‘χορταστικά’ τρισδιάστατη, live μουσική εικόνα υπό το πρίσμα ενός push-pull τις οικογένειας 6550/KT88 είναι κατά πολλούς το πρώτο και κύριο ζητούμενο. Να μπορεί να δίνεται από χαμηλή στάθμη στον ακροατή που την ψάχνει, όπου πιο εύκολα και οικονομικά εξαργυρώνεται στην περιοχή των λυχνιών. Στην περίπτωση του AI 1.10 αυτή προσφέρεται απλόχερα.Προσέχοντας το instrumental κιθαριστικό ‘Lenny’ του Stevie Ray Vaughan από τον δίσκο ‘Texas Flood’, μια αφιέρωση στην σύζυγό του, το αποτέλεσμα ήταν ειλικρινά πρωτοκλασάτο. Τόσο μέσω των ηχείων της ProAc όσο και των Αudiosolutions, τα ξύλινα ιδιαίτερα ηχοχρώματα μιας Fender ενισχυόμενης από λαμπάτες κεφαλές σε μίξη , τα γεμάτα πρίμα και γενικότερα η ισορροπία μεταξύ των περιοχών δεν αναδεικνύονται έτσι εύκολα. Οι υψηλές ήρθαν απόλυτα δεμένες με τις μεσαίες, με μια επίσης γερή δόση υγρασίας και ευγένειας. Ακούγοντας όλο τον δίσκο, δεν μπορώ παρά να τον κατατάσσω στα καλύτερα λαμπάτα που έχω βρει τα τελευταία δέκα χρόνια, είτε σε μορφή ολοκληρωμένου είτε προ-τελικών, τουλάχιστον σε blues-rock διαδρομές.

Παραμένοντας στην τριοδική κατάσταση (class A operating triode mode) ο AI 1.10, εν ολίγοις, στήνει το μεγάλο ρεαλιστικό πλάνο και στην ροκ. Τον ακούς χωρίς να τείνει κατ’ελάχιστο προς το σκληρό, ούτε όμως και σε μια προσπάθεια συγκάλυψης μέτριων παραγωγών, με τις καλές να αποδίδονται σαγηνευτικά. Τα περάσματα από AC/DC, Van Halen, Doors & Zeppelin με οδήγησαν στο σημείο-σταθμό της δοκιμής, να προσέξω ιδιαίτερα το κομμάτι ‘One Night, One Chance’ του Billy Idol από το 80s άλμπουμ ‘Whiplash Smile’ το οποίο έχω και σε cd και σε βινύλιο. Ο Canor μας μετέφερε ‘εκεί’ με μια πληρότητα, φρεσκάδα και ζεστασιά που θες να ξαναζήσεις πατώντας την επανάληψη. Όσοι ακόμη κακόπιστοι απέναντι στις σημερινές ταλαντούχες και εξέχουσες ψηφιακές πηγές όπως το Holo Audio Kitsune Tuned lvl-3 ή τα Schiit που δεν στοιχίζουν και μια περιουσία, θα περάσουν στην αναθεώρηση της πραγματικότητας.

Με μια μεγάλη-διάφανη και καλά εστιασμένη σκηνή που δραπετεύει πανεύκολα από τα πλαίσια των ηχείων και εκείνη την (ίσως) ζητούμενη ηχητική ομορφιά, αναμφίβολα θα κερδίσει την εκτίμηση πολλών και με το σπαθί του. Τέτοια εκτίμηση και ‘εσωτερική ηρεμία’, όταν δηλαδή είσαι σίγουρος ότι ο ενισχυτής ανέδειξε την πραγματική κλάση των ηχείων και πηγών σου, έχουμε ζήσει στο παρελθόν μόνο με μοντέλα των κορυφών στο είδος. Λάμπα που ακούγεται ως λάμπα στα καλύτερά της, βλέπε Jadis, Conrad-Johnson, Mastersound, E.A.R. Yoshino, η υβριδική σχολή Ιταλικής φινέτσας της Pathos Acoustics και προσφάτως τα μοντέλα της Audio Hungary. Ο AI 1.10, όχι απλώς συνυπάρχει στην ίδια κατηγορία αλλά σηκώνει και την δική του σημαία υπεροχής.

Sonata for Cello and Piano, no 2. allegro ma non tropo, ερμηνεία Rostropovich σε σύνθεση του B. Britten. Ο καλοηχογραφημένος μουσικός διάλογος ενός τσέλου με ένα πιάνο… αυτός και αν αποτελεί εργαλείο κριτικής επιδόσεων! Ακούγοντας τον Canor προσεκτικά τόσο σε Τρίοδο όσο και σε Ultralinear, παρέμεινα πιστός και πάλι στο πρώτο mode, διαπιστώνοντας κέρδη στον ρεαλισμό υφής των οργάνων και σε πιστότητα ηχοχρωμάτων, με τα μακροδυναμικά να περνούν την απαίτητη κορύφωση στα μεσαίας ευαισθησίας ηχεία, άνετα. Δεν το βρίσκεις και κάθε μέρα αυτό σε αντίστοιχους push-pulls. Ανα τακτά διαστήματα, επιστρέφοντας στο Ultralinear mode, η σκηνή κέρδισε σε παλμό και ταχύτητα, όμως το μέγεθος και η παρουσία-αύρα των ακουστικών οργάνων στον χώρο έχασε, θα τολμούσα να προσεγγίσω σε ποσοστό, το ένα τέταρτο της μαγείας των KT88-ΕΗ σε τριοδική.

Ομολογώ τον κατά καιρούς εθισμό μου στο αξεπέραστο βιρτουοζικό θράσος των συνθέσεων του Niccolò Paganini. Τόσο στα κονσέρτα όσο και στα 24 Caprice. Ο ήχος του βιολιού και των τολμηρών ερμηνευτών των έργων του μέσα από ένα ατελείωτο κυνήγι της τελειότητας, τεχνικής αρτιότητας και του πνεύματος του αξεπέραστου εμπνευστή τους απαιτεί τίποτε λιγότερο από καλοστημένα συστήματα με άριστα ενισχυτικά, ηχεία και λοιπά συνοδά για να συγκλονίσει – σε βαθμό ερωτισμού. Στα Concerto No.1 & No.2 (με την Συμφωνική Ολλανδίας το 2009 / Jan Willem de Vriend – Rudolf Koelman) στην έκδοση SACD έχουμε ένα από τα καλύτερα ‘software’ για τις αδηφάγες πηγές μας. Μια άρτια παραγωγή και ηχοληψία. Σε όλα μας τα ηχεία, από το πλέον οικονομικό, ο AI 1.10 έδειξε και πάλι ανώτερη κλάση. Κοιτώντας τον ανταγωνισμό και στα διπλάσια χρήματα, χωρίς φόβο. Σε άμεση σύγκριση με προτάσεις στην σχετική του κατηγορία τιμολόγησης, ο -επίσης σε καθαρή τάξη Α εικοσάβατος- Audio Hungary Qualiton A20i κατάφερε να περάσει στον χώρο ακόμη περισσότερη ζωντάνια, περιγραφή και ακριβέστερο ορισμό θέσεων των μουσικών, ιδίως στα πολύ επιλεκτικά Klipschorns. Κάτι πιο κοντά στα χωρικά των λιγοστών OTL (output transformerless) τελικών, χωρίς και πάλι τις ιδαιτερότητές τους. Σε επίσης σύγκριση με τα μικρά αλλά και ανώτερα μοντέλα της Γαλλικής Jadis (πάντα αναφερόμενος στους ολοκληρωμένους της), o μεγάλος Canor μου ακούστηκε ελαφρότατα πιο ευγενικός και ομοίως πληθωρικός στις μεσαίες, αλλά και πιο εκτεταμένος, ιδίως στο άνω συχνοτικό άκρο μα και στο χαμηλό. Aνήκει, πανηγυρικά, στην λαμπάτη φύση που δεν τα δίνει όλα για όλα στις μεσαίες, αλλά προβάλει καλύτερα από πολλούς το βαθύ χαμηλό και την πληροφορία στα πρίμα .

Συμπέρασμα:

O AI 1.10 ολοκληρωμένος σε τάξη Α της Canor, απέδωσε και λειτούργησε ως υπόδειγμα στην κλάση του, κερδίζοντας χωρίς καθυστερήσεις τον ακροατή. Η διαδικασία αλλαγής λυχνιών με όποιον τύπο της επιλογής σας γίνεται στο λεπτό, διαθέτοντας την απλούστευση της αυτόματης πόλωσης. Το μόνο που χρειάζεστε μελλοντικά είναι η επόμενή σας τετράδα λυχνιών τύπου 6550/KT88/KT90 ή KT120 όπου και είναι απολύτως συμβατές. Όλα τα γνώριμα της προσωπικότητας ήχου λαμπάτων push-pull που ψάχνει κάποιος, εδώ προσφέρονται απλόχερα. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο ενισχυτής μας έβαλε στην διαδικασία να τον συγκρίνουμε με ακριβότερους ολοκληρωμένους και σύνολα προ-τελικών, αποδεικνύοντας σπάνια κλάση και ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο θετικών εντυπώσεων. Ο νέος AI 1.10 πέρασε στο σύνολο των ηχείων της δοκιμής την πλούσια ηχητική παλέτα του, άριστη έκταση και την απαιτούμενη τρισδιάστατη αίγλη. Πέρασε στον χώρο μας το κλίμα και την κλίμακα μιας ροκ μπάντας προσεγγίζοντας την φυσική της διάσταση με ζήλο, ενώ σε καλές ζωντανές ηχογραφήσεις μας άφησε και πάλι ενθουσιασμό. Πολλοί τρανζιστοράτοι σε αυτά τα χρήματα θρυμματίζουν το συνολικό αίσθημα άρα απορρίπτονται σε σχέση. Όσον αφορά την απόδοση λεπτομερειών και τις δυναμικές διακυμάνσεις, συχνά σε τριοδική κατάσταση, κερδίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα από εμάς. Από τους καλύτερους στην αγορά.

Στις πρώτες του ώρες σε χρήση – στρώσιμο.

Review System: Ηχεία: ProAc (Studio & Repsonse), Klipsch ‘Klipschorn’, AudioSolutions Virtuoso και Σ-Acoustics, Ψηφιακές πηγές: Cambridge Audio, Holo Audio Kitsune Edition Level 3, SOtM, Αναλογικές Πηγές: Origin Live, Canary Audio phono stage, Phasemation κεφαλές, Καλώδια: (το παλαιότερης σειράς) Cardas Golden Presence, TelluriumQ Blue Ultra & Black Ultra & VDH, όπως και ασημένια custom interconnects. AC Ρεύματος: IsoTek, Kubala-Sosna, TelluriumQ Black Power & Oyaide Tunami. AC φίλτρα: Shunyata Research Hydra, Plixir BAC 1500.

Specs & Τιμή:

Output power                             2 x 40 W /4,8Ohm – ultralinear

2 x 20W /4,8 Ohm -triode

Inputs sensitivity                        500 mV

Frequency range                        10 – 50 000 Hz ±0,5dB / 5 W

Inputs impedance                      30 kOhm

Inputs                                            5

Harmonic distortion                   <0,05 % /1 kHz, 5 W

Signal-to-noise ratio                   > 95 dB

Tube complement                      1x 12AX7 , 2x 12AT7, 4x KT88

Power                                            230 V / 50 Hz / 375VA

Dimensions (w x h x d)               435 x 170 x 485 mm

Weight                                           26 kg