Canary Audio M70 Review | Hxos+

H CANARY ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ ΣΤΙΣ Η.Π.Α. ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΛΑΜΠΑΤΟ ΗΧΟ ΤΗΣ, ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΧΑΡΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ. Ο Μ70 ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΗΧΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΖΗΤΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΧΡΟΝΟ PUSH-PULL ΤΕΛΙΚΟ ΕΝΙΣΧΥΤΗ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΨΟΓΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ, ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Η Αμερικανική σκηνή είναι στενά συνδεδεμένη με το κλασικό λαμπάτο σχέδιο ενός ζεύγους EL34 σε push-pull ultralinear συνδεσμολογία. Αυτή η λυχνία αρέσει πολύ για τις πλούσιες μεσαίες συχνότητες και τις εύληπτες μελωδικές γραμμές που αποδίδει με επάρκεια ισχύος (35-40W) και δεν είναι τυχαίο πως μονοπωλεί τα σχέδια των Αμερικανών κατασκευαστών, μαζί με την πιο δυναμική αλλά λιγότερο εκφραστική στις μεσαίες ΚΤ-88.

Η ιστορική Αμερικανική Canary Audio, που έχει ήδη κλείσει 50 χρόνια ζωής και συνεχίζει ακάθεκτη, τιμάει μεν αυτό το σχέδιο με τρία μοντέλα, όπως τον τελικό Μ70 που παρουσιάζουμε εδώ, όμως το πάθος της είναι η αμέσου θερμάνσεως τρίοδος 300Β. Αντίθετα με τους Ευρωπαίους και τους Ιάπωνες που τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη για την single-ended τοπολογία, στην Canary προτιμούν την 300Β σε push-pull και μάλιστα το «ψωμί» τους είναι τέσσερις τέτοιες στο κανάλι (δύο παράλληλα ζεύγη push-pull) σε μονοφωνικά σασί.

Παράγουν βέβαια κι έναν SET με μία 300Β για 8W, αλλά μέχρι εκεί κι αυτό επειδή δεν ήθελαν οι φίλοι των SET «να αισθάνονται αποκλεισμένοι από τη γκάμα της εταιρίας». Καθώς οι συντελεστές απόσβεσης που δημοσιεύει η Canary είναι μεγαλύτεροι του συνηθισμένου (12 για τον Μ70 της δοκιμής, 3 για τον SET M80), κανείς υποθέτει ότι έχουν χρησιμοποιήσει (με μέτρο) την τεχνική της αρνητικής ανάδρασης, ώστε οι χαμηλής ισχύος ενισχυτές να βρίσκουν σχετικά εύκολα ηχείο- παρτενέρ και οι μεγάλης ισχύος να μην φοβούνται τα «θηρία».

Ο Μ70 είναι ο πιο προσιτός από τους τέσσερις στερεοφωνικούς τελικούς της Canary (έξι μοντέλα μονομπλόκ συμπληρώνουν τη γκάμα των τελικών), με τον Μ100 να έχει διπλάσιο εξοπλισμό σε ΕL34 και διπλάσια ισχύ κι εδώ τελειώνουν τα σχέδια με την EL34 ενώ υπάρχει κι ένας ολοκληρωμένος. Η Canary δεν μένει στα ενισχυτικά αλλά παράγει επίσης DAC, CD player (με λυχνίες) κι ένα καλώδιο ρεύματος υψηλών προδιαγραφών.

Γίνεται φανερό πως η εταιρία δεν έχει «απ’ όλα για όλους» αλλά πρόκειται για μια πολύ στοχευμένη γκάμα που απευθύνεται στους λάτρεις των τριοδικών περιγραφών, τους οποίους όμως δεν αφήνει ποτέ έκθετους από την άποψη της ισχύος και των ικανοτήτων οδήγησης.

Σαν προφίλ εταιρίας, συνεπώς, με βάση τις τιμές της και τα σχέδια που ακολουθεί, η Canary δείχνει να είναι το ανάλογο των ιαπωνικών Air Tight, αν και η τελευταία έχει πιο πλατιά γκάμα λυχνιών, όπως ΚΤ88, 6L6 και 211, στοχεύει όμως εξίσου στη δύναμη επιβολής και την ακρίβεια ως τα απαραίτητα μέσα για να αποδώσει με επάρκεια την τονική ομορφιά της μουσικής.

HANDCRAFTED IN CALIFORNIA

Ο Μ70 είναι ένα επιβλητικό μηχάνημα εξ όψεως, με εντυπωσιακά καλή ποιότητα κατασκευής. Το ντιζάιν είναι βέβαια απλούστατο αλλά έχει αυτό το «κάτι» που τραβάει το βλέμμα, λίγο περισσότερο θα λέγαμε από έναν «μιλιτέρ» Audio Research αλλά και με λιγότερο χαρακτήρα από ένα Conrad Johnson. Η αλουμινένια πρόσοψη διανθίζεται από ένα μικρό «φάλτσο» περιφερειακά και το ίδιο ισχύει για την αλουμινένια πλάκα που καλύπτει την περιοχή κάτω από τις λυχνίες.

Οι επιγραφές είναι εντυπωσιακά σχηματισμένες και η περιοχή της κατασκευής -handcrafted in California- αναγράφεται εις διπλούν, εμπρός και πάνω, με την κλασική Αμερικανική υπερηφάνεια. Το φινίρισμα των δύο αυτών τμημάτων είναι εξαιρετικό, όπως άλλωστε και η βαφή στο υπόλοιπο ατσάλινο σασί, με τις γρίλιες να έχουν τέλεια ομαλότητα στο χέρι. Τα πάχη των μετάλλων είναι μεγάλα, το αλουμίνιο μετράει 5 χλστ. και η στιβαρότητα του σασί είναι αναμφισβήτητη.

Όλα είναι μεγάλα και με άνετες αποστάσεις μεταξύ τους στον Μ70, από τους custom μετασχηματιστές εξόδου και τον τροφοδοσίας τύπου ΕΙ -κι ένα μικρό choke ανάμεσά τους στον θάλαμο του πίσω μέρους- μέχρι τα βύσματα της πλάτης. Το ίδιο ισχύει και για το εσωτερικό του Μ70, που υλοποιείται σε εποξική πλακέτα στρατιωτικών προδιαγραφών με εξαιρετική ακρίβεια και τάξη και υλικά κορυφαίας ποιότητας, όπως αντιστάσεις Dale, πυκνωτές σύζευξης Multicap και ηλεκτρολυτικοί Nippon Chemicon, Samwha και Nichicon, όλοι με προδιαγραφές 105˚C.

Υπάρχουν τέσσερις γέφυρες ανόρθωσης με διακριτές διόδους που στηρίζουν την τροφοδοσία των επιμέρους τάσεων λειτουργίας των λυχνιών και κάθε τμήμα (7V, 90V, 310V, 340V) χρησιμοποιεί διαφορετικούς ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές με γενναιόδωρες προδιαγραφές τάσης (25V, 450V και 500V).Η πλακέτα είναι ανάποδα τοποθετημένη ακριβώς κάτω από τις λυχνίες και τα εξαρτήματα «κρέμονται» προς τα κάτω, με τις πορσελάνινες βάσεις των λυχνιών να είναι κολλημένες απευθείας στην πλακέτα.

Υπάρχει λήψη της εξόδου μετά τον μετασχηματιστή από το τύλιγμα των 8Ω που υλοποιεί τον βρόχο της ανάδρασης. Ο ενισχυτής παρέχει ακροδέκτες για την ανάγνωση της τάσης πόλωσης των λυχνιών ισχύος σε δύο ζεύγη αριστερά και δεξιά και εμπρός από τον θάλαμο των μ/σ υπάρχουν οι τέσσερις οπές για να μπει το κατσαβίδι και να ρυθμιστεί η τιμή στα 350mV DC. Η ευαισθησία του τελικού είναι υψηλή και η αντίσταση εισόδου το ίδιο, έτσι είναι καλός υποψήφιος για τόσο για παθητική όσο και για λαμπάτη προενίσχυση. Ο Μ70 εξοπλίζεται με μια 12ΑΧ7 της Electroharmonix, δύο 6SN7 της Tung Sol και οι λυχνίες της εξόδου προέρχονται από την JJ, όλες σύγχρονης παραγωγής.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Σε έναν κόσμο που αποτιμάται μόνο με αριθμούς, η περίπτωση του Μ70 δείχνει εκτός εποχής. Τα λιγοστά, πανάκριβα watt που παράγει ο τελικός της Canary Audio δεν είναι εισιτήριο ξενοιασιάς, διότι θα πρέπει να του βρείτε ηχείο που να καλύπτεται από τον χαμηλό συντελεστή απόσβεσης και τα 40W που αποδίδει.

Για κάποιους από εμάς, τέτοιες αναζητήσεις θεωρούνται χάσιμο χρόνου – προτιμότερο είναι ένα μεγάλο τρανζίστορ που θα παίζει -υποτίθεται- ότι βρεθεί στο δρόμο του. Για κάποιους άλλους, πάλι, οι λαμπάτοι προηγούνται ξεκάθαρα σε μουσικότητα και διαφάνεια και γι’ αυτούς είναι στόχος ζωής να βρούνε ένα ηχείο που θα ικανοποιείται από τις προδιαγραφές τους. Εμείς οδηγήσαμε τον αμερικανικό τελικό με το γνωστό DAC/προενισχυτή Project Pre Box S2 Digital, που δεν τον απογοήτευσε όντας ο ίδιος εύκολο φορτίο, και στη συνέχεια δοκιμάσαμε επάνω του διάφορα ηχεία και στις δύο εξόδους του μετασχηματιστή του, με τα αποτελέσματα να ποικίλουν από το μέτριο μέχρι το εξαιρετικό.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως τέτοιοι τελικοί ενισχυτές, με ένα ζευγάρι πεντόδων ισχύος, είναι «λουκούμι» για ηχεία υψηλής ευαισθησίας με περισσότερα από ένα μεγάφωνα, ειδικά αν αυτά περιλαμβάνουν μεγάλα γούφερ, χοάνες κλπ. Και πως τους περιορίζεις, δυναμικά και ηχοχρωματικά, αν τους αναγκάσεις να οδηγήσουν αναίσθητα ηχεία με δύσκολες αντιστάσεις, έστω κι αν δείχνουν να τα καταφέρνουν καλά από τα 4Ω, καθώς έτσι λειτουργούν μόνιμα κοντά στο όριό τους.

Αυτά ισχύουν γενικά, όμως οι διαφοροποιήσεις είναι συχνά απροσδόκητες και δεν ακολουθούν πάντα τα νούμερα. Για παράδειγμα, το μικρό και αναίσθητο ATC SCM11 που αποδίδει πολύ ισορροπημένα με τον 40άρη Pioneer A40AE, «κατέβασε ρολά» με τον Canary που έχει την ίδια ισχύ αλλά πολύ-πολύ μικρότερο συντελεστή απόσβεσης. Δεν θα αντέχατε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα για πάνω από λίγα λεπτά, ήταν άδειο και στεγνό. Εν τω μεταξύ, δοκιμάσαμε κι ένα 4ωμο ηχείο με ευαισθησία κοντά στα 90dB που δοκιμάζουμε αυτό τον καιρό και πάλι απογοητευθήκαμε, αυτή τη φορά όχι από την οδήγηση ή τις στάθμες που ήταν ΟΚ αλλά από την απόμακρη σκηνή και την μειωμένη λεπτομέρεια εξαιτίας ίσως της υπερβολικής γλυκύτητας που επικράτησε.

Σίγουρα είναι ένας πολύ επιλεκτικός και αποκαλυπτικός ενισχυτής κι αυτό είναι καλό σημάδι για τις επιδόσεις του, όμως έπρεπε να δει στις μπόρνες του το νέο Spendor A7 για να σηκώσει την αυλαία της παράστασής του. Οι Βρετανοί είναι αξιοθαύμαστοι με κάτι τέτοια ηχεία, που φαίνονται στα χαρτιά αναίσθητα αλλά στήνουν καταπληκτικές σκηνές και ηχοχρώματα με καλούς λαμπάτους και λίγα watt. Έτσι κι εδώ, το ηχείο αυτό έδεσε άψογα με τον ενισχυτή, αποδίδοντας πελώρια σκηνή, εξαιρετική εστίαση, πανέμορφες χροιές με αξιόλογη πυκνότητα τίμπρου και ατελείωτη λεπτομέρεια και υφή, στα πλαίσια μιας έντονα ολογραφικής απεικόνισης.

Το Spendor ισορρόπησε την φωτεινότητα του τελικού ψηλά στο φάσμα και εκμεταλλεύτηκε τα μεγάλα του σώματα, κατεβάζοντας ογκώδες, λεπτομερές και στρογγυλό χαμηλό που απλώνει υπέροχα και «φρενάρει» ομαλά. Φάνηκε πως ο M70 διαθέτει μεν γνήσιο λαμπάτο ηχόχρωμα στην ευρύτερη μεσαία περιοχή και το χαρακτηριστικό αχανές soundstage, όμως έχει πολλές solid state αρετές θυμίζοντας σε πολλά σημεία υβρίδιο λυχνίας-bipolar. Έχει συναρπαστική ταχύτητα, ατάκα, οξύτητα και βάθος πεδίου, όλα σε οριακά καλά επίπεδα για λάμπα και ανεβάζει στάθμες πολύ σταθερά και απροβλημάτιστα. Παράλληλα, δεν είχα καμία αίσθηση βιασύνης και στεγνότητας από την ανάδραση, που πρέπει να είναι αρκετά χαμηλή και σχεδιασμένη με πολύ γούστο.

Ο Canary Audio τελικά αποπνέει κάτι το αυθεντικό, την μεγάλη αμερικανική ψυχή αν θέλετε, όπως την έχω νιώσει από τον περίφημο CAT JL2 Signature MkII, τον πιο καλόηχο ισχυρό τελικό λυχνίας που έχουμε ακούσει από τις ΗΠΑ. Κι αυτή είναι η ουσία του Μ70, ότι έχει πετύχει να αναδείξει το τριοδικό ηχόχρωμα των EL34 παρά την ultralinear σύνδεση, συνδυάζοντας τελικά δύναμη και φινέτσα σε οριακό βαθμό. Μπορεί λοιπόν η τιμή του να τον καθιστά δυσπρόσιτο και, επιπλέον, να μας αναγκάζει να βρούμε ηχείο στα μέτρα του, όμως το «ταβάνι» της απόδοσης είναι πολύ υψηλό και, όταν το ταίριασμα επιτευχθεί, δεν μένει πια τίποτε το τεχνητό ανάμεσα στον ακροατή και τη μουσική.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΕΙΔΟΣ: Τελικός ενισχυτής λυχνίας

ΛΥΧΝΙΕΣ: 4xEL34, 2x6SN7, 1x12AX7

ΙΣΧΥΣ: 2x40W/8Ω (450mVin)

ΑΠΟΚΡΙΣΗΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ: 15Hz-55KHz

ΘΟΡΥΒΟΣ: -84dB@1W

ΣΥΝΤ. ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ: 12 (Rout=0,67Ω)

ΕΙΣΟΔΟΣ: RCA (100KΩ)

ΕΞΟΔΟΙ: ηχείων 4 έως 8Ω

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΠxΒxΥ): 44,5×38,1×20,3εκ.

ΒΑΡΟΣ: 20,9 κιλά 96%

Πληροφορίες και Τιμές για προϊόντα Canary Audio ΕΔΩ!